Doorgaan naar hoofdcontent

Op vakantie met kleine kinderen: de ins en outs

Op vakantie met kleine kinderen
Elk jaar staat een periode van het jaar in het teken van datgene waar we allemaal zo enorm naar kunnen uitkijken: de vakantie. Of je nou gaat skiën of lekker dichtbij huis blijft, het is altijd een hele onderneming om een vakantie inclusief kids te organiseren. Van het oriënteren naar een vakantiebestemming tot het inpakken van de spullen, geen enkele vakantie organiseert zich vanzelf. In deze blog lees je alles over de ins en outs van onze vakantie met twee kleine kinderen.

De vakantiebestemming

In de zomer van 2018 zijn wij niet op vakantie geweest omdat onze jongste zoon Aaron is geboren. Ik mag absoluut niet klagen, de zomer was qua weer perfect. Toch heb ik het wel gemist om even een tijdje in een andere omgeving te vertoeven. Ik riep dan al snel dat ik in de zomer van 2019 sowieso op vakantie wilde met het hele gezin. Toen mijn man vroeg wat ik dan precies wilde, gaf ik al snel aan dat ik wilde kamperen, net als vroeger. Ik zag het al helemaal voor me, onze tent op een kleine camping in het buitenland, elke ochtend met je blote voeten in het gras, de kinderen lekker spelend om de tent... Ik krijg er nog kriebels van als ik er aan terugdenk. 
Uiteindelijk liep het afgelopen jaar anders dan we hadden verwacht waardoor het hele kampeerplan in het buitenland in het water viel. We moesten een alternatief bedenken. We wogen alle voor- en nadelen tegen elkaar af en besloten al snel dat een vakantie in Nederland ook prima was, vooral met kleine kinderen. Vooral de korte reis naar de vakantiebestemming maar ook weer terug naar huis, klonk ons als muziek in de oren. De volgende keuze die we moesten maken was de exacte bestemming. Gaan we naar het bos of naar de zee? Gaan we naar een vakantiepark of in een vakantiewoning? Gaan we kamperen in de tent of in een (sta)caravan? Uiteindelijk hebben we gekeken naar wat het meest praktische was voor onze kinderen en daarmee voor ons. We besloten om drie weken op vakantie te gaan in een vakantiehuis, een uurtje rijden van ons huis. Een tip bij het kiezen van je vakantiebestemming is het maken van een lijstje met punten die je absoluut wel wilt op je bestemming en welke niet. Zo vinden wij het allereerst belangrijk dat onze kinderen beide een eigen kamer hebben om in te slapen. Thuis slapen ze samen op een kamer en dat is soms best puzzelen. Timemanagement is daar de gouden oplossing om het in goede banen te leiden, het werkt namelijk niet om ze tegelijkertijd naar bed te brengen. Als we op vakantie zijn willen we rust en vooral geen gedoe. Dan is het prettig om aparte ruimtes te hebben voor de kinderen. Daarnaast is het weer in Nederland zo veranderlijk als het humeur van een kind, het kan zo ineens omslaan. Daarom hebben we gekozen voor een vakantiewoning zodat we ook binnen genoeg ruimte hebben om te leven. Als laatste hadden we absoluut geen zin in een lange rit, vooral omdat de jongste het niet meer zo fijn vindt in de auto. Daarom hebben we gekozen voor een bestemming max een uurtje van onze woonplaats.

Minimaliseren van spullen

Nadat we de vakantie hadden geboekt en de tijd hadden uitgezeten tot de start van onze vakantie, werd het tijd om de vakantiespullen uit te zoeken en in te pakken. Dit is de volgende (grote) uitdaging: hoe zorg je ervoor dat je alle spullen die nodig zijn voor een vakantie met kinderen bij elkaar worden gezocht en uiteindelijk in de auto passen? Ik vind dit altijd een enorme uitdaging. Vaak begin ik met alle spullen bij elkaar te zoeken die echt nodig zijn. Kinderkleding, onze kleding, toiletspullen, luiers, buggy, luierdoekjes, zwemspullen, speelgoed, babyvoeding en de fles.. deze spullen mogen we absoluut niet vergeten (ook al is dit natuurlijk ook maar relatief, alles is namelijk te koop). Daarna zoek ik de spullen bij elkaar die ik graag mee wil nemen: boeken, spelletjes, fietsje van Laurens, fietskar, sportspullen, laptops en alle snacks die nog in de kast te vinden zijn. Als alle spullen bij elkaar zijn gezocht gaat mijn man de auto inpakken. Ik doe onze auto tekort als ik zeg dat het een krot is, maar ik kan ook niet zeggen dat we een enorm grote, luxe auto hebben. Het is dus een hele uitdaging om al deze bovenstaande spullen in onze kleine auto te krijgen. Ik kan je vertellen dat dit elk jaar makkelijker wordt, omdat we elk jaar minder meenemen. Maar vooralsnog moeten we wel altijd iets achterwege laten. Ik heb eens een leuk boek gelezen over het minimaliseren van spullen. Dit gaf me zoveel inzicht! Hoe vaak kom je thuis van vakantie en heb je de helft van je kleding niet aan gehad? Of heb je een deel van je boeken niet gelezen? Dit heb ik dus geregeld, of ik nou een weekend naar een stad ga of drie weken naar een vakantiehuis: ik neem altijd teveel spullen mee. Door dit boek ben ik gaan nadenken over het nut van al deze spullen en neem ik veel minder mee. Hoe ik dit doe? Ik pak eerst alle spullen bij elkaar (bijvoorbeeld kleding) die ik denk nodig te hebben tijdens mijn vakantie. Daarna redeneer ik hardop of ik niks kan missen van deze kleding. En bijna altijd kom ik tot de conclusie dat ik echt niet 3 verschillende blazertjes nodig heb en dat ik het ook echt wel af kan met eentje. Ik moet dan gewoon de kleur kiezen die bij al mijn outfits past. En als we het hebben over het aantal boeken die we meezeulen, dan is er een oplossing: de e-reader. Deze zal nooit meer ruimte innemen of zwaarder worden. 

Maak geen dagtochten

Wij vinden het erg belangrijk om tijdens onze vakantie genoeg uit te rusten. We werken het hele jaar hard en runnen daarnaast ook nog een gezin. We weten allemaal dat dit niet vanzelf gaat en dat het veel energie kost om alles in goede banen te leiden. Daarom vinden we rust ook erg belangrijk want voor je het weet zit je weer in de achtbaan genaamd 'het leven'. Toch zijn wij geen mensen die de hele dag op ons luie gat zitten in de stoel en onze kinderen hun gang laten gaan. Sterker nog, we vinden het juist leuk om leuke dingen te doen. Daar waar we vroeger hele dagen op pad waren om elk detail uit de omgeving op te zuigen, doen we het nu wat rustiger aan. We maken geen dagtochten meer, maar breken de dag op in delen: de ochtend en de middag. Als we 's ochtends aan onze derde bak koffie zitten besluiten we of we 's ochtends of 's middags een activiteit ondernemen, afhankelijk van de gemoedstoestand van het gezin en de status van het weer. Dit kan ik ook absoluut aanraden als je kleine kinderen hebt: ga geen hele dagen op pad. Allereerst moet je een berg spullen meenemen (luiers, luierdoekjes, buggy voor als je kind moe is, babyvoeding, fruit, broodje, avondeten, plek waar je kind kan slapen...en zo kan ik nog wel even doorgaan) en dan heb ik het nog niet eens over de nasleep van een dagtocht (jij moe, zij moe, je partner moe, kinderen van slag, moeilijk in slaap te krijgen ondanks dat ze waarschijnlijk niet hebben geslapen, de hele bende weer uitpakken en opruimen en ga zo maar door). En dan moet jij je afvragen of je positief terugkijkt op dit dagje uit. Heb je er van genoten? Ben je ontspannen en uitgerust? Waarschijnlijk weet je het antwoord nu al wel. Ik kan absoluut aanraden om lekker 's ochtends een fietstocht te maken en 's middags te lummelen. Of 's ochtends te lummelen en 's middags naar de dierentuin te gaan. Voor iedereen prettig! 

Denk aan jezelf

Vaak hoor ik (vooral moeders) zeggen dat de kinderen op nummer 1 staan en dat zij ergens onderaan de prioriteitenlijst bungelen. Natuurlijk staan mijn kinderen ook op nummer 1. Als zij me nodig hebben sta ik er en negeer ik ze niet omdat mijn Netflix serie belangrijker is. Toch ben ik wel van mening dat als jij niet goed voor jezelf zorgt, je ook niet goed voor anderen kunt zorgen. Het is dus echt wel heel erg belangrijk om ook aan jezelf te denken en jezelf iets meer credits te geven wat betreft die prioriteitenlijst. Je hoeft niet direct op nummer 1 te staan, maar toch wel in de top 3. Ook tijdens je vakantie is het belangrijk om extra lief te zijn voor jezelf. Wij hebben afgesproken dat we elkaar nog meer dan anders eigen tijd gunnen. Zo ga ik wel eens alleen de stad in, slenter ik de winkels af en drink ik (alleen) een glaasje wijn op het terras. Mijn man daarentegen gaat lekker naar de bierbrouwerij. We merken dat we hier beide rust door krijgen en dat de wereld even om onszelf draait. Hierdoor zitten we lekkerder in ons vel en kunnen we ons gezin meer geven. Een win-win situatie!

Wees een beetje mild

Wij zijn best wel streng in onze opvoeding. Niet boos-streng, maar we geven wel duidelijk grenzen aan en houden ons aan afspraken. Als onze oudste zoon aan het uitdagen is, geven we hem een ultimatum (als je nu niet stopt met gooien, dan mag je vanavond geen tv kijken). Als hij dan toch doorgaat met gooien, gaat de tv dus met geen mogelijkheid aan. Ook al zegt hij nog 100x sorry of krijg ik intens veel knuffels, afspraak is afspraak. Ik sta volledig achter onze opvoeding, maar ik vind wel dat dit op vakantie wat milder mag. De regels mogen best een beetje soepeler, de grenzen mogen best wat vager. Op vakantie zijn wij niet van de klok, de kinderen liggen dus hoogstwaarschijnlijk niet om 19.00 uur in bed (zoals thuis). Thuis zijn we strikt met eten (eerst je boterham opeten, anders krijg je vanmiddag niks lekkers), op vakantie nemen we dit niet zo nauw. Dit kan ik ook echt als tip meegeven: geef je kids ook echt het gevoel van vakantie door een beetje milder te zijn in je regels en opvoeding. Geloof me, het is niks aan als je op de camping in het bijzijn van heel Nederland je standpunt probeert duidelijk te maken aan je kinderen en er vervolgens een intense driftbui volgt..

Kies voor gemak

Thuis zijn wij altijd druk met het regelen van allerlei zaken, vooral voor de kids. Een voorbeeld hiervan is het vers koken voor onze jongste zoon. Wij vinden het belangrijk dat hij vers eten krijgt, ook als hij niet met de pot mee kan eten. Meestal maken we meerdere maaltijden per keer, zodat we niet dagelijks een prutje moeten bereiden. Op vakantie kiezen we absoluut voor gemak: potjes. Ik heb absoluut geen zin om in de keuken te staan, wil lekker kunnen relaxen en om 17 uur bedenken of we eten bestellen, kiezen voor een broodje of toch gaan koken. Onze jongste zoon mag hier niet de dupe van worden en moet uiteraard dagelijks zijn portie groenten binnen krijgen. Vandaar dat we een hele lading potjes inslaan (het liefst in de aanbieding) en hem dagelijks wat lekker voorschotelen. Ook als we een activiteit ondernemen kiezen we voor gemak. We proberen wel brood te smeren en mee te nemen (ook omdat het goedkoper is), maar als we langs een bakkerij komen halen we net zo gemakkelijk een croissant om de oudste toch nog even zoet te houden. Als tip wil ik ook hier meegeven om vooral niet te moeilijk te denken. Het is al een uitdaging op zich om met twee jonge kids de deur uit te gaan en niks te vergeten. Soms loopt de dag anders dan je had verwacht en dan kan gemak het net wat prettiger maken. 

Maak foto's van je herinneringen

Een van de dingen die je als ouder vaak vergeet is het vastleggen van al je mooie herinneringen, je bent tenslotte vaak al druk genoeg met overleven. Toch wil ik als tip meegeven om zoveel mogelijk foto's te maken tijdens je vakantie, voor je het weet is het weer voorbij en zit je weer in die achtbaan. Dan is het zo fijn om even terug te kijken naar al die mooie momenten die je hebt beleefd met je gezin. Ik blader regelmatig door mijn foto's en kom er dan achter dat ik meer fijne momenten heb gehad dan ik dacht. De moeilijke momenten overschaduwen de mooie momenten vaak, foto's zijn daar een goede leermeester in. Zij attenderen je op al die prachtige momenten, groot of klein, die je heb meegemaakt. 

Geniet van de kleine dingen

Als laatste de tip: GENIET! Voor je het weet is je vakantie voorbij. Het leven in het hier en nu is hierbij heel erg belangrijk. Vaak zijn we al bezig met het plannen van de volgende dag, met straks, terwijl straks niet bestaat. Alleen nu bestaat. Dus geniet NU met volle teugen, voor dit moment weer voorbij is.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wanneer je dubbel slecht nieuws krijgt

Als een mokerslag komt de boodschap binnen. Deze had ik absoluut niet zien aankomen. Ik kijk Arjon vragend aan, in zijn gezicht lees ik ook een groot vraagteken. Ik had verwacht dat er een deur dicht zou gaan, niet eentje wagenwijd open! De afgelopen weken heb ik een aantal keren gezegd: "Zolang we maar niet nog meer slecht nieuws krijgen." De achtbaan is nog niet van plan te stoppen. Hoeveel kan een mens aan? Even een terugblik Voor de mensen die mijn vorige blog " Zorgen om je kind: Wanneer je slecht nieuws krijgt. " niet hebben gelezen, zal ik hier even een korte samenvatting geven. Wij zijn er eind juni achtergekomen dat onze oudste zoon van bijna 3,5 ernstige gehoorbeschadiging heeft. Al sinds zijn geboorte heeft hij slaapproblemen en sinds een half jaar loopt hij achter met zijn taalontwikkeling. Elke instantie die we konden bedenken hebben we benaderd, maar niemand kon ons helpen. De gehele 3,5 jaar hebben we met onze ziel onder de arm rondgelopen, aan

Hoe de 20 weken echo ervoor zorgde dat wij in een rollercoaster terecht kwamen

Het moment was aangebroken, de spanning in mijn lichaam nam toe. We stapten op de fiets richting het ziekenhuis voor de 20 weken echo van onze tweede zwangerschap. Op de een of andere manier vond ik het deze keer ontzettend spannend. Tijdens de eerste zwangerschap overkwam alles me. Ik heb nooit een boek gelezen, wist niet wat zwangerschapskwaaltjes waren en had al helemaal geen idee wat de 20 weken echo inhield. Toen we daar aankwamen begon de echoscopist te vertellen dat we geen foto's mochten maken omdat het een medisch onderzoek was. We keken elkaar aan en schrokken ervan, omdat we dachten dat we even 'leuk' naar ons kind gingen kijken. Gelukkig was alles goed en gingen we op een blauwe wolk naar huis. Spanning voor de echo Tijdens de tweede zwangerschap wist ik wat ons te wachten stond. Ik ben iemand die heel veel nadenkt en best sceptisch kan zijn. Ik vind het bijzonder dat er zoveel gezonde kinderen op de wereld zijn, terwijl het gemakkelijk fout kan ga

Een kijkje in een postnatale depressie

Hij huilde alweer. Ik zit met mijn knieën opgetrokken op bed op de slaapkamer. Hij ligt in de kinderwagen in de woonkamer. Ik weet me absoluut geen raad. Ik heb hem gevoed, verschoond, aandacht gegeven, na het ellendige spugen weer verschoond, zijn speen gegeven, en hij huilt nog steeds. Ik wens terug naar het moment dat we besloten om voor een kindje te gaan. Ik wens terug naar de onbezorgde tijd waarin ik elk vrij moment van de dag kon bepalen wat ik wilde doen. Waarom wilde ik eigenlijk zo graag een kindje? Wat een egoïstische gedachte van mezelf! Ik kan er niks aan doen, maar mijn gedachten dwalen dieper af. Wat nou als hij er niet meer zou zijn? Ik word boos op mezelf dat ik dit überhaupt denk. Er zijn zoveel vrouwen op de wereld die niet zwanger kunnen raken, vurig wensen op een wonder. En ik? Ik wou dat mijn kindje er niet meer was. En ineens lijkt de scene uit ‘De Gelukkige Huisvrouw’ helemaal niet vreemd. Ik wil hem ook wel verstoppen, ergens in een doos. Even geen gehuil me